Kurs realizowany w formie zdalnej na platformie ZOOM. 

Zajęcia rozpoczną się przedstawieniem w prostej formie chronologii literatury Francji, z najważniejszymi epokami estetyczno-literackimi i dominującymi tendencjami. Zostaną omówione najważniejsze cechy każdej z epok oraz najbardziej znaczący przedstawiciele. Specjalna uwaga będzie poświęcona tekstom związanym z tematyką jedzenia, posiłków, sztuki kulinarnej. Podane będą sugestie dotyczące lektury wybranych tekstów (fragmentów tekstów), co pozwoli na ukazanie konkretnego i realnego wyrazu estetyki poszczególnych epok.

1. Średniowiecze francuskie: pieśni rycerskie, poezja trubadurów, François Villon. Opowieść o Lisie (Le Roman de Renart) i kulinaria w literaturze średniowiecznej.
2. Renesans francuski: poezja liryczna i nowele renesansowe, Michel de Montaigne. François Rabelais i gargantuiczne posiłki.
3. Barok we Francji: poezja barokowa. Melony a literatura francuska.
4. Klasycyzm francuski: Molier, Racine. Dlaczego bohaterowie teatru klasycystycznego niczego nie jedli ani nie pili?
5. Oświecenie francuskie: Montesquieu Voltaire, Diderot, Rousseau. Marivaux, Beaumarchais. Posiłki filozoficzne.
6. Romantyzm we Francji: Victor Hugo, Musset i inni. Bohater romantyczny vs Antonin Carême.
7. Sztuka dla sztuki i parnasizm: Théophile Gautier i inni – czy można poświęcić róże dla kartofli?
8. Symbolizm: prekursor – Baudelaire i czerwona magia. Verlaine, Rimbaud. Hermetyzm poezji Mallarmégo.
9. Realizm francuski: wczesny (Stendhal, Balzac) i dojrzały (Flaubert). Biały i słodki cukier pani Bovary.
10. Naturalizm: Zola – przyjęcie urodzinowe Gervaise; Maupassant – kosz Baryłeczki z prowiantem.
11. Dekadencja i przełom XIX i XX w. Czarny obiad u Huysmansa, wspomnienia kulinarne Vallèsa i migdałowe ciasteczka Rostanda.  
12. Początki XX w. – co jadał Proust poza magdalenkami?
13. Nadrealizm, egzystencjalizm – kierunki prawie niejadalne.
14. Różności kulinarne około połowy XX w. – Colette i jej biały pudding z rodzynkami; ostryga i jeżyny Francisa Ponge’a.  
15. Nowa Powieść – łosoś i zupa z porów Marguerite Duras; ćwiartka pomidora Robbe-Grilleta. Nowy Teatr lat 50.
16.  Klasycy współczesności – co się je u noblistów? Słodycze dzieciństwa Annie Ernaux i inne.
17. Klasycy współczesności – u nie-noblistów ciekawiej: brzoskwinie i czerwone wino Pascala Quignarda, ostrygi i białe wino Michela Houellebecqa.